De gans als slachtoffer van onbezonnen kortetermijndenken van de mens

De Hoeksche Waard biedt aan diverse populaties ganzen een onderkomen, iets waar we trots op mogen zijn. De gans, als echte ‘family guy’ is een prachtig en boeiend dier. De populaties die we in de Hoeksche Waard een onderkomen bieden zijn uniek in Europa en de wereld. De afgelopen decennia hebben zich in de leefomgeving van de gans een aantal wijzigingen voor gedaan. Denk aan veranderingen in het agrarisch grondgebruik en de aanleg van waterrijke natuurgebieden. Nederland is van oudsher een ganzenland geweest en is de afgelopen jaren doorgegroeid naar een ganzenparadijs. Dit heeft als gevolg dat onze broedpopulaties zich uitbreiden en een deel van de overwinterende ganzen er logischerwijs voor kiest langer in Nederland te blijven en onder invloed van klimaatveranderingen in sommige gevallen zich zelfs permanent vestigen.

Het neveneffect hiervan is dat boeren overlast ervaren. De automatische reflex van faunabeheerders is hierbij doden. Volstrekt zinloos, omdat ontstane gaten in de populatie zich via natuurlijke weg direct aanvullen. De bepalende factoren voor de populatiegrootte zijn immers: voedselaanbod, nestgelegenheid en aanwezigheid van predatoren. Totnogtoe tonen alle wetenschappelijke studies aan dat het doden van ganzen de overlast die boeren ervaren alleen maar versterkt. Desondanks denkt men te mogen beschikken over leven en dood en gaat men in de Hoeksche Waard over tot grootschalig afschot. Met deze zinloze maatregel maakt men levenslange verbintenissen tussen monogaam levende dieren kapot, verstoort familieverbanden en de dieren worden, evenals andere beschermde dieren, in een weerzinwekkende stress gejaagd. Natuurbeheer is een kwestie van Algemeen Belang, waardoor dus niet alleen naar de belangen van agrariërs gekeken mag worden, maar bijvoorbeeld ook naar de andere inwoners van de Hoeksche Waard. Desondanks is zelfs het belang van de agrariër in zijn geheel niet gediend bij de huidige situatie. Inmiddels zijn de kosten voor de ganzenbestrijding hoger dan de totale schade aan gewassen en teelten en nemen de aantallen ganzen verder toe. In principe is het dus dweilen met de kraan open. De gans als slachtoffer van onbezonnen kortetermijndenken van de mens.

Zolang wij ganzen een overmaat aan voedsel en prachtige, maar bovenal veilige broedgebieden te bieden hebben, zullen ganzen hier gebruik van maken. De Partij voor de Dieren is dan ook voorstander van échte oplossingen, die zowel diervriendelijk als duurzaam zijn. Zij pleiten voor een landelijk beleid, met gebiedspecifieke aanpassingen in de leefomgeving, waardoor ganzen verblijven waar ze welkom zijn en geweerd worden, waar ze niet welkom zijn. Een dergelijk beleid dient zowel het boerenbelang als het natuurbelang. Door daarnaast te stoppen met het bejagen van de natuurlijke vijand van de gans, de vos, kunnen populaties in balans gehouden worden.

Als zich dan nog steeds onacceptabele overlast voordoet, vindt de Partij voor de Dieren dat we in een innovatief land als Nederland moeten inzetten op diervriendelijke verjagingsmethoden. Hiervoor is een uitgebreid scala aan afweer- en verjaagmiddelen voorhanden en kan verder geïnvesteerd worden in werende maatregelen met te ontwikkelen geautomatiseerde systemen.

Laten we daar nu als Nederland een voorloper in worden!

Excursie van Molen naar Museum

Wie gaat er mee op zaterdag 22 februari a.s. Gidsen van Hoekschewaards Landschap organiseren een wandeling door historisch Heinenoord. Er wordt gestart bij de molen in Goidschalxoord, waar de molenaar een rondleiding verzorgt in molen en machinehuis en waar je ook een zakje meel kunt aanschaffen.
Met de (eigen) auto rijden of poolt het gezelschap verder door Goidschalxoord naar het haventje van Heinenoord. Gidsen van HWL wandelen naar de eeuwenoude kerk, waar de kerkrentmeester een rondleiding geeft. Hierna wandelt het gezelschap naar het Hof van Assendelft waarin het Streekmuseum gevestigd is. Tijdens de wandelingetjes vertellen de gidsen over wat er onderweg zoal te zien is. Je kunt aansluitend op eigen gelegenheid het Streekmuseum bezoeken. Op vertoon van het entreebewijs biedt het Streekmuseum de wandelaars een gratis kopje koffie, thee of chocolademelk aan. Verzamelen: om 14.00 uur bij de molen in Goidschalxoord. Duur van de excursie: ongeveer 2 uur. Kosten: leden HWL 2 euro; niet-leden 3 euro; kinderen 1 euro. Entree Streekmuseum: volwassenen 4 en kinderen 2 euro. 

Een tipje van de sluier opgelicht tijdens het schrijven van mijn roman

Van de week de tijd genomen om aan de omslag van mijn boek te werken. Een optimistische daad want het schrijven van mijn historische roman loopt lekker. Hoewel het mij overigens tegenvalt hoeveel onderzoek ik onderweg al schrijvende nog moet verrichten. Het verhaal speelt zich af in Zeeland zo rond 1748. Ben op dit gebied een pietje precies, de zaken moeten wel kloppen. Tijdens het schrijven heb ik min of meer een filmisch beeld voor ogen waardoor ik zeer hecht aan de colour locale, zeg maar de omgeving, het decor waarin het verhaal zich afspeelt. Wanneer je die beelden helder wilt maken, komen er talrijke vragen op zoals de leef- en eetgewoonten, de tradities, bevallingen en sterven, kleding, politiek etc. Hoewel ik het wel een beetje gemakkelijk heb omdat het verhaal zich afspeelt rond één van mijn voorvaderen, namelijk de beroemde Frans Naerebout, die bekend werd door zijn legendarische redding van de opvarende van het VOC schip de Woesduyn in 1779. Zijn biografie heb ik al jaren klaarliggen en wordt ondersteund door het vele materiaal in boeken, museum en archieven. Zijn standbeeld staat op de boulevard van Vlissingen uitkijkend over het water waar hij zo van hield. Maar in mijn roman speelt niet Frans Naerebout een hoofdrol maar zijn vrouw Sara, Saartje zoals zij genoemd wordt. Daar waar zijn tijdbalk aangeeft dat hij op zee is en zelfs in de Engelse oorlog verzeild raakt in Kaap de Goede Hoop, pak ik haar leven op. Geen tijd waarin je via je mobieltje roept: Sara zet de aardappels maar laag, want ik ben wat uit de koers geraakt. Kortom, mijn verhaal speelt zich af langs de tijdlijn van Frans, maar kijkt naar de andere kant. Hoe klaart Sara het met haar kinderen, wat gebeurt er allemaal wanneer Frans aan de horizon is verdwenen. In de archieven is weinig over haar bekend en dat maakt het voor mij extra spannend, wanneer ik schrijf. Ik geef haar het leven dat door geschiedenis boekjes werd vergeten.

Hier boven zien jullie wat fotomateriaal van de onthulling van een eerder standbeeld in Vlissingen dat later in de Tweede Wereldoorlog is gesneuveld. Er waren veel mensen op de been om hun held te eren. Het portret rechts in deze collage van Frans Naerebout hangt in het museum van Vlissingen. Een voorvader om trots op te zijn. Ik snuffel dan ook altijd in antiquariaten naar de boekjes die over hem zijn verschenen zoals het bekende kinderboekje dat werd geschreven door Stamperius.

Een paar van de etsen die werden gemaakt naar aanleiding van het vergaan van het VOC schip. Verder een document met het handschrift van Naerebout, die geboren is in Veere, later trouwde en verhuisde naar Vlissingen en vervolgens in Goes aan 't Sas terecht kwam waar hij uiteindelijk overleed. Naerebout was naast garnalenvisser ook in 's landsdienst als zeeloods, hetgeen hij ook was bij de de Verenigde Oost Indische Compagnie.

Later, in 1748, werd Frans Naerebout begraven in de Magdalenakerk te Goes, alwaar nu nog twee stenen in de kerkvloer aan onze held herinneren. De foto rechts onder is het latere standbeeld dat hier nog in het Bellamypark stond, maar inmiddels een vaste plaats heeft gekregen op de boulevard, uitkijkend over zee. Zijn echtgenote Sara kende zoveel roem niet, zij was zijn stille kracht op de achtergrond, waarmee ik me tijdens het schrijven maar al te bewust ben van het feit dat ik haar in mijn verhaal nu zoveel jaar na dato haar bekendheid teruggeef. Maar dat moet wel op een serieuze wijze gebeuren en daarom gaat het schrijven niet snel, maar wel degelijk. Elke dag opnieuw sta ik met haar op en rol al schrijvende een stukje van haar bijzondere bestaan uit....